Ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, κ. Ν. Παναγιωτόπουλος, φιλοξενήθηκε σήμερα στον RealFM 97.8 από τον Τέρενς Κουίκ και την Πόπη Χατζηδημητρίου.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, αναφέρθηκε:
Στο πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο: «Πάντως στο καλάθι δεν είναι και 15.000 επιστροφές όπως γράφτηκε και ακούστηκε τις προηγούμενες μέρες ή και περισσότερες. Τα νούμερα που άκουσα και είδα αυτές τις μέρες ήτανε της τάξεως δεκάδων χιλιάδων. Όχι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το έχει ξεκόψει ο πρωθυπουργός, το επαναλάβαμε εμείς στις συνομιλίες με τους Γερμανούς, δεν υπάρχουν μαζικές επιστροφές. Γιατί καταλαβαίνω και την πολιτική σπέκουλα που δημιουργείται σχετικά με αυτό το ζήτημα: Ετοιμάζονται να μας στείλουνε όλους όσους έχουνε μπει από την Ελλάδα και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά».
Στις επιστροφές από τη Γερμανία: «Αυτή τη στιγμή υπάρχει το ευρωπαϊκό νομικό καθεστώς. Για να τα ξεκαθαρίσουμε αυτά τα πράγματα, να καταλαβαίνει και ο κόσμος γιατί το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο. Ξεκινάει από το πολιτικό σοκ που έχει υποστεί η κυβέρνηση σε Σολτς μετά τα πρόσφατα αποτελέσματα στις εκλογές των ομοσπονδιακών κρατιδίων, έχουμε την Κυριακή και το Βραδεμβούργο, η άνοδος της ακροδεξιάς είναι μεγάλη, η φθορά της κυβέρνησης συνεργασίας του καγκελάριου Σολτς. είναι δεδομένη και η κοινωνία η γερμανική δυσανασχετεί. Κι ένας από τους λόγους που δυσανασχετεί είναι και τα απόνερα του μεταναστευτικού εξαιτίας μιας πολιτικής που για χρόνια πολλά εφάρμοζε η Γερμανία και που την κατέστησε μαγνήτη για τους όλους τους παράνομους μετανάστες, πρόσφυγες και παράτυπους της γης. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο και δεν υπάρχουν μαζικές επιστροφές. Οι συνθήκες Το ευρωπαϊκό σύμφωνο για το άσυλο και τη μετανάστευση, καθώς και οι ευρωπαϊκές οδηγίες Σένγκεν επιτρέπουνε κατά περίπτωση όμως και σε πολύ περιορισμένο αριθμό, επιστροφές: Αυτών που δεν έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες, δηλαδή έχουνε περάσει σε ευρωπαϊκό έδαφος έστω από Ελλάδα, έχουν καταθέσει έτσι άσυλο, έχουνε παρανόμως μετακινηθεί μέσα από τα διάφορα κυκλώματα διακινητών φίλων γνωστών. Οι μη αναγνωρισμένοι λοιπόν προβλέπεται κατά το Δουβλίνο ΙΙΙ να επιστρέφουν, όπως επίσης προβλέπεται κατά τις ευρωπαϊκές οδηγίες να επιστρέφουν αυτοί που παίρνουν ταξιδιωτικά έγγραφα και έχουν 90 ημέρες περιθώριο να ταξιδεύουν εντός Σένγκεν, αναγνωρισμένοι πρόσφυγες. Άρα η ευρωπαϊκή νομοθεσία ήδη τα προβλέπει αυτά δεν εφαρμόζονται όμως στην πράξη. Και γιατί δεν εφαρμόζει στην πράξη; Διότι πρώτον, δεν εντοπίζονται αυτοί εύκολα εκεί που είναι, με άλλα λόγια πάνε στη Γερμανία, εξαφανίζονται ανάμεσα σε συγγενείς, φίλους, εθνικές ομάδες, και τα λοιπά και τα λοιπά και εντοπίζονται πάρα πάρα πολύ δύσκολα προκειμένου να επιστρέψουν. Κι επίσης, ακόμα και όταν εντοπίζονται τα γερμανικά δικαστήρια στηρίζονται σε κάποιες αποφάσεις του παρελθόντος που λένε ότι επειδή οι συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα δεν έχουν καμία σχέση με αυτές στη Γερμανία, σε επίπεδο κοινωνικών παροχών, πολλά επιδόματα δηλαδή στη Γερμανία, πολλά περισσότερα απ’ ό,τι στην Ελλάδα, δεν είναι συμφέρον προς τους ανθρώπους αυτούς να επιστρέψουν, υπάρχουν ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα λοιπά. Εκτιμώ ότι αργά ή γρήγορα θα αλλάξει από τη νομοθεσία και κάτω από την πολιτική πίεση και επειδή οι συνθήκες στην Ελλάδα όσον αφορά τη φιλοξενία έχουν βελτιωθεί σε σχέση με το 2011».
Στην απόφαση της Γερμανίας για αυστηρότερους ελέγχους στα σύνορά της: «Υπάρχει η Συνθήκη Σένγκεν. Αυτή τη στιγμή ασφαλώς και οι έλεγχοι που έχουν επιβληθεί, περιορίζουνε τη Συνθήκη Σένγκεν και απειλούν το πνεύμα της που είναι η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και εμπορευμάτων στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως η Συνθήκη Σένγκεν με αυτή τη λογική είχε παραβιαστεί και κατά τη διάρκεια του Euro. Δεν έγινε όμως πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Για λόγους ασφαλείας, υπήρχαν αυξημένοι έλεγχοι στα σύνορα όλων όσων έμπαιναν για να πάνε να δουν μπάλα στη Γερμανία. Είχε επικαλεστεί η Γερμανία τότε λόγους ασφαλείας να επιβάλλει αυξημένους ελέγχους. Δεν κατέβηκαν οι μπάρες, δεν έκλεισαν σύνορα. Το ίδιο εφαρμόζει και η Ιταλία στα σύνορα με τη Σλοβενία επικαλούμενη και αυτή λόγους ασφαλείας εξαιτίας της εισροής από κει στην Ιταλία, παράτυπων μεταναστών, οι οποίοι όλοι, μη γελιόμαστε, θέλουν να καταλήξουν τελικά στη Γερμανία. Η Γερμανία είναι ο τελικός προορισμός κατά ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό. Και γι’ αυτό διασχίζουν χώρες, θάλασσες, και τα λοιπά και τα λοιπά, περνάνε και από την Ελλάδα πολλοί από αυτούς. Δεν είναι η Ελλάδα η μόνη οδός ροών παράνομης μετανάστευσης. Ανεβαίνουν τώρα και από τη Ρωσία, περνάνε στη Λευκορωσία, μπαίνουν στην Πολωνία, έχουν και οι Πολωνοί θέμα. είναι πολλές αυτές οι οδοί και η στροφή η πολιτική που παρατηρείται στην Ευρώπη. Νομίζω ότι η Γερμανία εδώ δίνει τον τόνο είναι ότι η Ευρώπη, οι λαοί της Ευρώπης ζητάνε κάποια αυστηροποίηση ως προς αυτό το καθεστώς».
Στο αν συντρέχει λόγος ανησυχίας: «Εγώ δεν θα ανησυχούσα, όχι. Διότι υπάρχει σε ισχύ το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Αν καταστρατηγηθεί αυτό το πνεύμα αυτού του Συμφώνου από κάθε χώρα η οποία θα βγαίνει μια μέρα υπό πολιτική ποίηση και θα λέει “Να μην εφαρμόζονται οι Συνθήκες, όλοι όσοι έρχονται εδώ πέρα να φεύγουν και να πηγαίνουν πίσω από εκεί που ήρθαν στη χώρα υποδοχής”, τότε στην ουσία θα καταργηθεί η Ευρώπη. Πάει σε αυτό το άκρο; Από εκεί και πέρα βέβαια όμως, η πίεση υπάρχει, είναι ευγενική, είναι διακριτική, για να τα λέμε όλα. Εμείς λέμε όμως ότι είναι άλλος ο τρόπος που πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό, ενδεχομένως να αυστηροποιηθεί όλη αυτή η διαδικασία, ενδεχομένως να σταματήσει η Γερμανία να είναι χώρα μαγνήτης. Όσο είναι χώρα μαγνήτης η Γερμανία, τόσο θα περνάν και από την Ελλάδα, κι όσο περνάν από την Ελλάδα, προκειμένου να βρεθούν τελικά στη Γερμανία, τόσο θα πιέζεται η Ελλάδα αλλά και οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου, όλες οι χώρες εισόδου που φυλάνε μεταξύ άλλων και τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτιμώ ότι βλέπουμε μια στροφή κι όλα αυτά θα τα δούμε στην πορεία. Δεν εμπιστευόμαστε τους Γερμανούς, ζητάμε να εφαρμοστεί η ευρωπαϊκή συνθήκη την οποία ψηφίσαν και οι Γερμανοί, στην οποία βοήθησαν να διαμορφωθεί και οι Γερμανοί, γιατί η Γερμανία όπως και να το κάνουμε, είναι δύναμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι από εκεί και πέρα, λέμε ότι μαζικές επιστροφές, δεν μπορούν ούτε καν να τις σκεφτούν. Διότι δεν θέλουμε να πάρουμε τον «μουτζούρη» της Γερμανίας, ούτε είναι σωστό, ούτε δίκαιο γιατί η Ελλάδα έχει ήδη σηκώσει μεγάλο βάρος και συνεχίζει να σηκώνει βάρος δεδομένης της αύξησης των ροών ιδίως από το νοτιοανατολικό Αιγαίο».
Στο βάρος που σηκώνει η Κύπρος: «Και η Κύπρος ασφαλώς, χθες είδα στην Αθήνα τον κ. Νικόλα Ιωαννίδη, τον αρμόδιο Υπουργό Μετανάστευσης πλέον, της Κυπριακής Δημοκρατίας και κάναμε έναν σχεδιασμό και μία συζήτηση εφ όλης της ύλης για να δούμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Η Κύπρος, αντιμετωπίζει ροές και από τον Λίβανο. Ελπίζω να μην έχουμε έκρηξη ή κλιμάκωση σύγκρουσης στον Λίβανο με βάση τις τελευταίες εξελίξεις και αυξηθούν κι από εκεί δραματικά οι μεταναστευτικές ροές που θα πιέσουν ιδιαίτερα την Κύπρο».
Στη στάση της Τουρκίας: «Όμως, όσον αφορά την Τουρκία, μιας και μιλήσαμε για το νοτιοανατολικό Αιγαίο, συζητήσαμε με τους Γερμανούς και το ζήτημα της Τουρκίας, ασφαλώς και βάλαμε στο τραπέζι το ότι η Τουρκία κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσει να εφαρμόζει τη συμφωνία που έκανε με την Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2016, που μιλάει για επιστροφές στην Τουρκία, έχει σταματήσει να κάνει επιστροφές από το 2020 και τα γεγονότα στον Έβρο, και είπαμε ασφαλώς ότι πρέπει και η Τουρκία να πιεστεί για να συνεργαστεί. Να μην παραβλέπουμε το ότι έχει και η Τουρκία πρόβλημα μετανάστευσης διότι φιλοξενεί 2-3 εκατομμύρια».
Δημ: Ναι αλλά πληρώνεται αδρά γι αυτό.
«Μην το πάμε εκεί γιατί και η Ελλάδα, δεν κάνει ό,τι κάνει για το μεταναστευτικό με δικά της λεφτά, με λεφτά της Ευρώπης το κάνει. Έχω την εντύπωση, αυτό εκφεύγει της προσοχής της κοινής γνώμης. Πληρώνει η Ευρώπη για να κάνουμε ότι κάνουμε με δομές, υπηρεσίες ασύλου, ειδικά προγράμματα, ομοίως και η Τουρκία. Γιατί αρχίζει και επικρατεί η αντίληψη ότι πρέπει να κάνει η Ευρώπη και ο κόσμος, όλες οι χώρες που είναι μαγνήτης για όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν θα σταματήσουν να έρχονται, όσο οι συνθήκες γίνονται αφόρητες στις χώρες τους, τόσο θα πουλάνε όλα τα υπάρχοντά τους και θα πληρώνουν διακινητές και θα προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους στην Ευρώπη πιέζοντας και την Ελλάδα. Και κάτι άλλο, να δούμε συνολικά τη μάχη εναντίον, των εγκληματιών αυτών που λέγονται διακινητές. Δεν μιλάμε αρκετά γι αυτούς, αυτοί είναι εγκληματική οργάνωση και διεξάγει εγκληματικές δραστηριότητες, αναγνωρισμένες κατά τα ποινικά δίκαια όλων των χωρών. Νομίζω ότι η συνεργασία μεταξύ χωρών θα έπρεπε να εστιάσει και στην καταπολέμηση των κυκλωμάτων των διακινητών οι οποίοι πλέον μεταφέρουν όλους αυτούς με ταχύπλοα που πιάνουν μεγάλες ταχύτητες και είναι θέμα λεπτών να φύγουν από τα μικρασιατικά παράλια και να καταλήξουν στα νησιά μας. Επομένως είναι σύνθετο το πρόβλημα αλλά παρατηρούμε μια στροφή πολιτικής που θα οδηγήσει σε κάποιες αυστηροποιήσεις και επιβολές κανόνων για να προστατευθούν και τα ευρωπαϊκά σύνορα τέλος πάντων και φυσικά η Ελλάδα μέσα σε όλο αυτό το πλέγμα».
