Σε συνέντευξή της στο “Θέμα” της Κυριακής, η Δρ. Ειρήνη Αγαπηδάκη, Ειδική Γραμματέας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανήλικων, μιλά για τα παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν μόνα τους στην Ελλάδα.
Εξηγεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά και την περιπλοκότητα του ρόλου της:
“Σε αυτό το χαρτοφυλάκιο είναι αδύνατον να μην έχεις επαφή με το πεδίο, πέρα από την ενασχόληση με τη χάραξη της πολιτικής, γιατί κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Κανένα γενικό μοντέλο δεν είναι επαρκές. Υπάρχει πολύς πόνος που κάθε φορά είναι διαφορετικός.”
“Θυμάμαι ένα αγοράκι 6 ετών από τα πρώτα που έφυγαν με το πρόγραμμα μετεγκατάστασης. Ενώ τα υπόλοιπα παιδάκια ήταν χαρούμενα που θα έμπαιναν στο αεροπλάνο για τη νέα τους πατρίδα, αυτό ήταν εντελώς ανέκφραστο. Και πήγαινε να βρει τη μητέρα του. Δεν είναι εύκολο. Εκεί καταλαβαίνεις ότι το παιδί αυτό έχει βιώσει εμπειρίες που δεν σβήνονται αυτομάτως επειδή θα επανενωνόταν με την οικογένειά του».
Η Δρ. Αγαπηδάκη τονίζει ότι της είναι προσωπικά σημαντικό να προσφέρει όσο το δυνατόν περισσότερα στη θητεία της: «να χτίσουμε κάτι που να έχει συνέχεια και να προλάβουμε να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα όσο διαρκεί η θητεία όλων μας στις θέσεις που κατέχουμε».
Από τότε που ανέλαβε το ρόλο της ως Ειδική Γραμματέας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανήλικων, έχουν αυξηθεί κατά 50% οι θέσεις στους ειδικούς ξενώνες για ασυνόδευτα ανήλικα και σε συνδυασμό με το πρόγραμμα μετεγκατάστασης έχουν μεταφερθεί όλα τα ασυνόδευτα παιδιά από τα νησιά σε ειδικές δομές. Παράλληλα, έχει καταργηθεί διά νόμου η λεγόμενη «προστατευτική φύλαξη» σε Αστυνομικά Τμήματα.
Η Δρ. Αγαπηδάκη επισημαίνει όμως ότι η Ελλάδα δε μπορεί να φιλοξενήσει και να φροντίσει ένα δυσανάλογα μεγάλο αριθμό ασυνόδευτων ανήλικων μόνη της, όπως καμία χώρα δε θα μπορούσε μόνη της. Είναι κρίσιμο να υπάρχει μια κοινή ευρωπαϊκή διαχείριση. Το νέο σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο μπορεί να οδηγήσει προς τη σωστή κατεύθυνση αφού προβλέπει ένα μόνιμο μηχανισμό μετεγκατάστασης και αλληλεγγύης για τα ασυνόδευτα ανήλικα.
