Η ομιλία του Δημήτρη Καιρίδη στο διήμερο συνέδριο για τα θεμελιώδη δικαιώματα στους τομείς της μετανάστευσης και του ασύλου με θέμα «Πολιτικές για τη Μετανάστευση και το Άσυλο: Προκλήσεις και Προοπτικές»
Ωραία, να μιλήσω λοιπόν και εγώ στα ελληνικά. Καλημέρα σε όλες και όλους. Αγαπητές φίλες και φίλοι χαίρομαι ιδιαίτερα που βρίσκομαι εδώ, στο κτίριο του Υπουργείου Εξωτερικών και στην αίθουσα εδώ του Γιάννου Κρανιδιώτη, ενός οραματιστή Έλληνα Ελληνοκύπριου, διπλωμάτη και πολιτικού. Προσκεκλημένος του Έλληνα Συνηγόρου του πολίτη, κύριε Ποττάκη, θερμά συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας. Πράγματι χρειαζόμαστε αυτό τον διάλογο και αυτή την συζήτηση και βέβαια με παρόντες φίλες όπως είναι η Αλεξάνδρα, όπως είναι η Ελίζα και τόσοι άλλοι. Θα σας μιλήσω εκτός κειμένου και από καρδιάς όπως εγώ αισθάνομαι και καταλαβαίνω τα ζητήματα τα οποία μας απασχολούν.
Θεωρώ ότι υπάρχει ένας κίνδυνος, να χαθούμε στα νομικά και να ξεχάσουμε το μέγιστο πολιτικό διακύβευμα, το οποίο έχουμε μπροστά μας, και αυτό το ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο θα ήθελα πραγματικά να σας δώσω, ξεκινώντας από μια παραδοχή. Ότι το άσυλο, η έννοια του ασύλου και ως δικαϊκός, διεθνο-δικαιϊκός θεσμός πια, κατοχυρωμένος στην Διεθνή Σύμβαση της Γενεύης του 1951, έχει κατεξοχήν αρχαιοελληνική προέλευση. Το συναντάμε ως έννοια στον Όμηρο, στην πλούσια αρχαιοελληνική γραμματεία, όπως στις Ικέτιδες του Αισχύλου. Είναι ένας θεσμός του αρχαίου ελληνικού κόσμου, ο οποίος κληροδοτείται στη συνέχεια και στον ρωμαϊκό και μετά ρωμαϊκό βυζαντινό κόσμο, στον κώδικα του Ιουστινιανού. Θεσμοθετείται πλέον πέρα από εθιμική έννοια και ως σκληρά γραπτά νομική και κληροδοτείται και στον νεότερο κόσμο και σήμερα η Ευρώπη, η Ευρώπη μας αποτελεί την ήπειρο, την περιοχή κατεξοχήν που αποδέχεται, παραδέχεται και προστατεύει το άσυλο όσο κανείς άλλος στον κόσμο τούτο.
Ωστόσο, θα ήταν λάθος να σταθούμε στις δάφνες μας και να μην αναγνωρίσουμε ότι τελεί υπό κρίση και υπό συντονισμένη επίθεση. Και ότι κινδυνεύει ενδεχομένως ακόμα και με κατάρρευση αν δεν ληφθούν μέτρα αναστροφής αυτής της κατάστασης κρίσης που ζούμε. Η κρίση έχει να κάνει με δύο κυρίως επιχειρήματα. Από τη μια μεριά, αν θέλετε από τα αριστερά, από την Ύπατη Αρμοστεία ακούγεται η κριτική, δεκτή και δικαιολογημένη, ότι δεν υπάρχει αρκετή ισχυρή νόμιμη εναλλακτική μετανάστευσης. Ότι δεν έχουμε αρκετές νόμιμες οδούς νόμιμης λελογισμένης μετανάστευσης με όρους και κανόνες. Από την άλλη μεριά ακούγεται η κριτική, το επιχείρημα αν θέλετε από τα δεξιά, ότι δεν γίνονται επιστροφές, δεν υπάρχουν επιστροφές. Και εν τέλει, όποιος έρχεται στο ευρωπαϊκό έδαφος μένει στην Ευρώπη, no matt erwhat.
Είτε δικαιούται, είτε δεν δικαιούται ασύλου. Είτε είναι πρόσφυγας, είτε δεν είναι πρόσφυγας, με αποτέλεσμα να δίνεται η δυνατότητα σε εκατομμύρια να καταχρώνται το σύστημα ασύλου, καίτοι οικονομικοί μετανάστες να αιτούνται άσυλο, να παριστάνουν τους πρόσφυγες και εν τέλει, μέσα από αυτό το περίφημο, όπως ανέφερε και ο Συνήγορος κράτος δικαίου, το πολυδαίδαλο και πολυπλόκαμο, να καταφέρνουν να βρίσκουν περιθώρια, τρύπες, στο σύστημα και να παραμένουν εν τέλει στην Ευρώπη, χωρίς να επιστρέφονται.
Οι επιστροφές, για να είμαστε ειλικρινείς σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ελάχιστες. Και εν τέλει το γεγονός ότι δεν γίνονται για τον άλφα -βήτα- γάμα- δέλτα λόγο, με ευθύνη και αυτού που περήφανα καμιά φορά ”χαζοχαρούμενα” ονομάζουμε κράτος δικαίου, τραυματίζει την αξιοπιστία του συστήματος ασύλου, το εκθέτει στα μάτια των ευρωπαίων ψηφοφόρων, το ανοίγει στην κριτική συγκεκριμένων χώρων του πολιτικού φάσματος που συλλήβδην στρέφονται εναντίον οποιουδήποτε ξένου. Εμείς στη Νέα Δημοκρατία, στην ελληνική κυβέρνηση, στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου έχουμε ως αποστολή να διασώσουμε το διεθνές σύστημα ασύλου, χαράζοντας μια μέση οδό, η οποία αποδέχεται και τα δύο επιχειρήματα και βασίζεται και στα δύο.
Χρειαζόμαστε τη νόμιμη μετανάστευση, η Ευρώπη χρειάζεται να έχει νόμιμες εναλλακτικές, νόμιμες οδούς μετανάστευσης με όρους και κανόνες. Και για αυτό, κάνουμε μια σειρά από πράγματα. Ξεκινώντας από την τροπολογία που ψηφίσαμε πριν τα Χριστούγεννα, προχωρώντας στις διακρατικές συμφωνίες με χώρες, με φιλικές χώρες, για νόμιμη μετανάστευση και αναβαθμίζοντας συνολικά τον διοικητικό μηχανισμό νόμιμης μετανάστευσης, ο οποίος στην χώρα μας πάσχει και ολιγωρεί. Και από την άλλη χρειαζόμαστε δίπλα στη νόμιμη μετανάστευση και τις επιστροφές, και τις επιστροφές!
Πολλές επιστροφές, εθελούσιες επιστροφές κατά το δυνατόν, αλλά όταν δεν είναι δυνατόν να γίνουν εθελούσιες ακόμα και υποχρεωτικές, με απόλυτο σεβασμό στο κράτος δικαίου, αλλά και με απόλυτο σεβασμό ευρύτερα στο σύστημα ασύλου, το οποίο για να επιβιώσει χρειάζεται να κάνει αυτόν τον διαχωρισμό. Διαφορετικά οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι ενδέχεται ”να μας στείλουν όλους από κει που ήρθαμε” την ώρα που εμείς συζητάμε για το ένα ή το άλλο, την παράγραφο δείνα, την παράγραφο τάδε, του τάδε νομικού κειμένου, και αυτός είναι ο ”μεγάλος ελέφαντας στο δωμάτιο” και ο μεγάλος κίνδυνος τον οποίο εμείς ως οι κατεξοχήν Ευρωπαϊστές που πιστεύουμε στην Ευρώπη των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών, οφείλουμε να δώσουμε αυτή τη μάχη απέναντι στα άκρα του πολιτικού φάσματος.
Το ένα άκρο που δεν θέλει καθόλου μετανάστευση, και το άλλο άκρο που δεν θέλει καθόλου επιστροφές. Και που θεωρεί ότι όλοι πρέπει, όχι μόνο να γίνονται δεκτοί, αλλά να ”διευκολύνουμε” ει δυνατόν τους διακινητές με δικά μας σκάφη από το Τομπρούκ. Και αυτά είναι δυστυχώς πράγματα που λέγονται ακόμα και στα ανώτερα κλιμάκια στο Ευρωκοινοβούλιο και στην περίφημη επιτροπή- δεν θα το έκανα, αλλά με προκαλέσατε-Libe, για να ξέρουμε τι λέμε. Και επειδή έρχονται οι ευρωεκλογές, όπου ο κυρίαρχος ευρωπαϊκός δήμος θα μιλήσει, θα πρέπει να τα έχουμε υπόψη μας. Την ώρα που μιλάμε για το σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο πρόσφατο συνέδριό του στο Βουκουρέστι, πήγε δύο -τρία – πέντε -δέκα – εικοσιπέντε βήματα παραπέρα. Υιοθετώντας ως κεντρικό σύνθημα και κεντρική πολιτική γραμμή ενόψει των ευρωεκλογών, το‘’extraterritoriality’’, την εξωχώρια διαχείριση των αιτήσεων και των αιτούντων άσυλο.
Παρουσία της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και θα είναι την Κυριακή στην Αθήνα, την Ούρσουλα Φον ντε Λάιεν, για να δείξουμε τις πιέσεις και τα διακυβεύματα τα οποία έχουμε μπροστά μας. Και να φύγουμε από το ”χαζοχαρούμενο” καμιά φορά και το εύκολο και να αναμετρηθούμε με το πραγματικό κρίσιμο πολιτικό διακύβευμα που έχουμε μπροστά μας. Εμείς στηρίξαμε από την πρώτη στιγμή το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Το στηρίξαμε γιατί είμαστε φύσει και θέσει ευρωπαϊστές, ως Έλληνες και ως Φιλελεύθεροι. Το στηρίξαμε γιατί πιστεύουμε ότι το πρόβλημα είναι κατεξοχήν ευρωπαϊκό και δεν μπορεί να το φορτώνονται μόνο οι χώρες της πρώτης γραμμής.
Επειδή έτυχε να βρίσκονται εγγύτερα στις χώρες προέλευσης ή διέλευσης και γενικά στην κρίσιμη περιοχή που σήμερα βρίσκεται υπό ανάφλεξη και λέγεται Μέση Ανατολή και λέγεται Σαχέλ και λέγεται Ουκρανία. Από τη μια μεριά και από την άλλη γειτνιάζουμε με τον πλούσιο ευρωπαϊκό Βορρά, ο οποίος λειτουργεί ως ”μαγνήτης” με την Ελλάδα στο ενδιάμεσο. Δεν μπορεί ο ευρωπαϊκός Νότος, η Ελλάδα κατ’ εξοχήν η οποία έχει την ατυχία να βρίσκεται στο σταυροδρόμι όχι ενός, αλλά ενδεχομένως δύο μεγάλων μεταναστευτικών διαδρόμων του ανατολικού μεσογειακού από τη μια, από την Τουρκία, και του κεντρικού μεσογειακού από την άλλη, από τη Λιβύη, δεν μπορεί μόνες οι χώρες πρώτης υποδοχής στα σύνορα, να σηκώνουν αυτό το βάρος ενός ζητήματος, το οποίο αφορά όλους, προκαλείται από όλους, έχει να κάνει και με τον μαγνήτη, έχει να κάνει και με όλα όσα συμβαίνουν στην εξωτερική μας περίμετρο, και άρα χρειαζόμαστε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ευρωπαϊκή συνεργασία, διότι μέσα από τη συνεργασία μπορούμε να βρούμε τις βέλτιστες λύσεις.
Στηρίξαμε λοιπόν από την αρχή, προφανώς πρόκειται για έναν συμβιβασμό. Ένας συμβιβασμός έχει πάντοτε τρωτά και διάφοροι έχουν σπεύσει, πάλι τα άκρα, τα άκρα, τα άκρα! Nα τον υπονομεύσουν αυτόν τον συμβιβασμό, να επιμείνουν στις όποιες αδυναμίες και ελλείψεις τους, και τα άκρα θα είναι αυτά που θα τον καταψηφίσουν, αλλά ευτυχώς επήλθε ο συμβιβασμός κατεξοχήν λίγο πριν το τέλος του 2023, μεταξύ δύο πολιτικών ηγετών που ίσως δεν το περίμενε κανείς, αλλά εν τέλει έπαιξαν τον κρίσιμο ρόλο. Από τη μια η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, η οποία διέσπασε το μέτωπο των συντηρητικών και διαχώρισε τη θέση της από τον Καζίνσκι, τον Όρμπαν και τους λοιπούς, και από την άλλη τον Γερμανό καγκελάριο ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς, σε μια έτσι ”κρίση πολιτικής γενναιότητας” και μπράβο του, ότι προτιμά να χάσει την κυβέρνησή του, παρά να χάσει το Σύμφωνο, και έτσι διαχώρισαν τη θέση τους και οι Γερμανοί Πράσινοι από τους υπόλοιπους Πρασίνους και επήλθε η συμφωνία μεταξύ των Γερμανών Πρασίνων στη συνέχεια των Σοσιαλδημοκρατών Φιλελεύθερων Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των μισών Συντηρητικών πάνω από τα 2/3 του ευρωκοινοβουλίου, ώστε στις 10 Απριλίου τώρα, να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην υπερψήφιση και την τελευταία πράξη να πούμε, από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο του Συμφώνου, το οποίο επαναλαμβάνω με όλα του τα τρωτά, αποτελεί ένα θετικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, είναι καλύτερο από το τίποτα, προφανώς δεν αποτελεί τον τελικό προορισμό, χρειάζεται να γίνουν κι άλλα πολλά, και ήδη όπως σας είπα, η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, κινείται σε ακόμα πιο προωθημένη κατεύθυνση, στην οποία εν τέλει θα κινηθούν άπαντες, εάν συνεχίσουμε να αποτυχαίνουμε στα δύο κρίσιμα σημεία που είναι η νόμιμη μετανάστευση και οι επιστροφές, στα οποία εμείς εδώ στην Ελλάδα, κινούμαστε με αξιέπαινη ταχύτητα.
Στις μεν επιστροφές, ορίζουμε μέχρι τις αρχές της ερχόμενης εβδομάδας τον Εθνικό Συντονιστή Επιστροφών, είμαστε η πρώτη χώρα που το κάνει σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που έχει τον Ευρωπαίο Συντονιστή προκειμένου να επιταχύνουμε τις διαδικασίες και να βγούμε μπροστά σε αυτό το μεγάλο ζήτημα, τη μεγάλη πρόκληση, και στη νόμιμη όπως σας είπα, κάναμε μια σειρά από πράγματα και θα κάνουμε κι άλλα. Κατ’ εξοχήν η τροπολογία, σαράντα χρόνια προσπαθούν στις Ηνωμένες πολιτείες να δώσουν χαρτιά σε αυτό που λένε undocumentedmigrants ή dreamers όπως τους λένε κάποιοι άλλοι, και δεν τα έχουν καταφέρει. Ο τελευταίος που το προσπάθησε ήταν Ρεπουμπλικάνος Πρόεδρος, δεν νομίζω ότι θα ξανά υπάρξει Ρεπουμπλικάνος Πρόεδρος που θα το επιχειρήσει. Ήταν ο GeorgeW. BushJunior. Εμείς το κάναμε, πριν τα Χριστούγεννα και πετύχαμε μια αξιοσημείωτη συναίνεση στο ελληνικό κοινοβούλιο των 262 ψήφων, πάνω από τα 5/6, σε ένα πρόβλημα το οποίο διχάζει όλη την Ευρώπη, όλο τον δυτικό κόσμο, εμείς καταφέραμε να δημιουργήσουμε την ευρύτερη πολιτική συναίνεση, και ήδη η ρύθμιση αυτή εφαρμόζεται, στέλνοντας το μήνυμα υπέρ της νομιμότητας, του δηλωμένου, του καθαρού, του με όρους και κανόνες, με σεβασμό στα δικαιώματα των μεταναστών, για να φύγουμε από την ανομία και την αταξία.
Στην Ελλάδα είμαστε περήφανοι. Είμαστε περήφανοι, γιατί διαθέτουμε ένα εθνικό σύστημα καταγραφής, ταυτοποίησης, υποδοχής των αιτούντων άσυλο και μια πρότυπη υπηρεσία ασύλου. Και θέλω να το πω με το χέρι στην καρδιά, διότι πολύ συχνά υπάρχει μια μεμψιμοιρία και ένας μηδενισμός που δεν αφήνει να φανούν και να αναδειχθούν και τα θετικά. Προφανώς υπάρχουν και τα αρνητικά, υπάρχουν τα ελλείμματα, υπάρχουν οι ελλείψεις και πάντοτε το περιθώριο βελτίωσης, αλλά στην Ελλάδα, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, έχουμε ένα πρότυπο σύστημα υποδοχής. Αυτοί που έρχονται καταγράφονται, δεν περιμένουμε το σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, για να το κάνουμε, καταγράφονται και ταυτοποιούνται, όπως δεν καταγράφονται και δεν ταυτοποιούνται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, εμείς το έχουμε καταφέρει αυτό, παρόλο που είμαστε στην πρώτη γραμμή, παρόλο που δεχόμαστε τα μεγάλα νούμερα, να το κάνουμε.
Φιλοξενούνται σε δομές φιλοξενίας και πρόσφατα ήμουνα σε όλη τη Βόρειο Ελλάδα και είδα την υψηλή ποιότητα παροχής υπηρεσιών που προσφέρουμε, με όλα τα προβλήματα, στη Δράμα, στην Καβάλα, στις Σέρρες, στη Σιντική, στα Διαβατά, στη Βέροια, στην Αλεξάνδρεια, στο Κουτσόχερο, χάρη και στην ευρωπαϊκή βοήθεια, θέλω να το πω και να το υπογραμμίσω, δεν έχουμε τα προβλήματα που έχουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι ροές διαχέονται σε δημόσιους χώρους, σε δρόμους και πλατείες, σε στρατόπεδα και πάρκα, και δεν ξέρουν τι να τους κάνουν, παραμένουν ακατάγραφοι και δημιουργούνται μια σειρά από παρενέργειες. Βαρέθηκα να πηγαίνω στα ευρωπαϊκά συμβούλια και να ακούω τον αυστριακό ομόλογό μου, να λέει για τους χιλιάδες ακατάγραφους που φτάνουν στην Αυστρία, παρόλο που η Αυστρία -αν δεν το ξέρετε, να σας το πω- είναι περικυκλωμένη από χώρες Σένγκεν. Δεν έχει εξωτερικά σύνορα. Και κατά συνέπεια, θα έπρεπε αυτοί που καταφθάνουν στην Αυστρία, από την Ουγγαρία, από τη Σλοβενία, από την Κροατία, από τη Σλοβακία, να είναι καταγεγραμμένοι.
Τέτοια προβλήματα στην Ελλάδα δεν έχουμε, και πρέπει να το υπογραμμίσουμε. Αλλά και στο επίπεδο της φιλοξενίας, με όλα τα προβλήματα που έχουμε κυρίως στα νησιά, όπου εκεί πράγματι υπάρχουν ζητήματα με γιατρούς, διότι δεν έχουμε γιατρούς για τον τοπικό πληθυσμό, τους Έλληνες, και δυσκολευόμαστε, και βγάλαμε ειδικό πρόγραμμα με πολύ υψηλές αμοιβές και δεν καταφέραμε να βρούμε κανέναν, κανέναν γιατρό να πάει στη Λέρο που έχουμε ανάγκη, και προσπαθούμε και παλεύουμε, και θέλω να συγχαρώ τα λιγοστά στελέχη του υπουργείου, για τον αγώνα που έχουν δώσει και προφανώς και προφανώς όλους τους συνεργαζόμενους φορείς, είτε λέγονται δημόσια πρόσωπα, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου oi δήμοι, είτε είναι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως η Ύπατη και ο ΔΟΜ, είτε είναι κάποιες ΜΚΟ, οι οποίες πραγματικά συνεργάζονται με αποτελεσματικό τρόπο, στην αντιμετώπιση των ζητημάτων, και ευρύτερα η κοινωνία των πολιτών, ήμουν και στην Κρήτη προχθές, η οποία προστρέχει με ευελιξία να καλύπτει τα όποια κενά αφήνει πίσω του ο συχνά δυσκίνητος κρατικός μηχανισμός.
Είμαστε ακόμα πιο περήφανοι για την υπηρεσία ασύλου, η οποία έχει καταφέρει να διαχειριστεί τα αιτήματα με άψογο, αξιόπιστο, αποτελεσματικό, ταχύτατο τρόπο και να μην έχουμε τις καθυστερήσεις που έχουμε σε άλλες χώρες. Κάποιες, μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να μας κατηγορούν όχι για ολιγωρία, αλλά για σπουδή στην εξέταση, πήγαμε στο άλλο άκρο, θέλω να θυμίσω ότι η χώρα δεν είχε υπηρεσία ασύλου μέχρι το 2012, απέκτησε τα τελευταία 12 χρόνια, είναι μια πρότυπη υπηρεσία, λειτουργεί ίσως το καλύτερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη και για αυτό, παρά την έξαρση των ροών που είχαμε τον περασμένο Αύγουστο και Σεπτέμβριο, οι εκκρεμείς αιτήσεις ασύλου δεν έχουν αυξηθεί. Και επειδή συχνά κατηγορούμε την Ευρώπη, ήμουν πρόσφατα στην Αμερική με τη φίλη μου, την Αλεξάνδρα, και επισκέφτηκα και το StateDepartment και το Homeland Security, για έναν διατλαντικό διάλογο, διότι τα προβλήματα είναι παγκοσμιοποιημένα, θέλω να σας πω ότι στην Αμερική μια αίτηση ασύλου μπορεί να κάνει μέχρι και 8 χρόνια για να εξεταστεί, ενώ στην Ελλάδα λίγες εβδομάδες.
Στην Ελλάδα έχουμε 27 χιλιάδες εκκρεμείς αιτήσεις, στην Αμερική έχουν 4 εκατομμύρια και θα φτάσουν τα 8, μέχρι το τέλος του χρόνου. Στην Ευρώπη είχαμε 350 χιλιάδες παράνομες αφίξεις το 2023, στην Αμερική είχαν 3.5 εκατομμύρια, δέκα φορές περισσότερες, 50 χιλιάδες εκ των οποίων ήταν Τούρκοι πολίτες, για να καταλάβετε την παγκοσμιοποίηση των δικτύων, 50 χιλιάδες Τούρκοι φτάσανε στο Μεξικό και διαβήκανε το Ρίο Γκράντε με τα πόδια, για να περάσουν παράνομα στο Τέξας και ούτω καθεξής. Άρα, ναι έχουμε πολλά προβλήματα, έχουμε πολλά ελλείμματα, υπάρχει μια αντιπαράθεση με άλλα κράτη, υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι δεν θέλουν την Ευρώπη, δεν θέλουν τον Frontex, είτε λέγεται Όρμπαν, είτε λέγεται Ντι Λίνκε, διότι επαναλαμβάνω τα άκρα κάπου συναντιούνται, από διαφορετικές αφετηρίες, δεν θέλουν τον Frontex, θεωρούν ότι οποιαδήποτε προστασία συνόρων αντίκειται στα ανθρώπινα δικαιώματα και θέλουν τη διάλυσή του και βρήκαν ευκαιρία από τη μεγάλη τραγωδία της Πύλου, από τη μεγάλη τραγωδία της Πύλου που μας συγκλόνισε όλους, και να δυσφημίσουν και να εργαλειοποιήσουν.
Διότι, κανείς δεν μιλά, ή πολλοί λίγοι μιλούν, για τις χιλιάδες διασώσεις που κάνει το ελληνικό λιμενικό και συνεχίζει να κάνει, και χθες πάλι, στα νότια της Κρήτης, και παντού, όλο το προηγούμενο διάστημα, απέναντι σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες και σε αδίστακτους διακινητές, οι οποίοι δεν διστάζουν να βυθίζουν επί τούτου τα φουσκωτά έμ-φορτα με έγκυες γυναίκες, με παιδιά, με ανάπηρους, με ανθρώπους που όχι απλώς δεν ξέρουν να κολυμπούν, δεν έχουν δει τη θάλασσα στην προηγούμενη ζωή τους, και δεν διστάζουν να θέτουν σε κίνδυνο ζωής όλους αυτούς, προκειμένου να προκαλέσουν τεχνητά διασώσεις από το ελληνικό λιμενικό, το οποίο έχει ανταποκριθεί με τα λιγοστά μέσα που διαθέτει, με τους πενιχρούς μισθούς που παίρνουν τα στελέχη του, με τη διαρκή απειλή δικαστικών διώξεων από διάφορους ακτιβιστές, δημοσιογράφους, πολιτικούς, πολιτικάντηδες, Έλληνες, ξένους, οι οποίοι καταχρώνται το κράτος δικαίου, κύριε Συνήγορε.
Υπάρχει και η κατάχρηση του κράτους δικαίου, προκειμένου να διευκολύνουν διακινητές, ή εν πάση περιπτώσει, να το πω γενικά, τη διακίνηση. Άρα, εμείς πρεσβεύουμε τη μέση οδό, την οδό της λογικής, την οδό των ευρωπαϊκών αξιών και του ευρωπαϊκού συμφέροντος ταυτόχρονα, την οδό της Ευρώπης, και με αυτό το σύνθημα πορευόμαστε στο δρόμο προς τις ευρωεκλογές και στέλνουμε μήνυμα σε όλη την Ευρώπη, για μια μεταναστευτική πολιτική ανάμεσα στα άκρα, του ορθού λόγου, χωρίς κραυγές και κροκοδείλια δάκρυα, που δέχεται ότι η Ευρώπη έχει εξωτερικά σύνορα, τα οποία πρέπει να προστατεύει με σεβασμό στις διεθνείς υποχρεώσεις από τη μία, που δέχεται, όμως, ταυτόχρονα ότι χρειάζεται τη μετανάστευση, τη νόμιμη μετανάστευση, με όρους και κανόνες, σύμφωνα με τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, της ευρωπαϊκής οικονομίας και τις επιλογές των κοινωνιών μας και όχι των διακινητών και των εγκληματιών διακινητών, χωρίς αφέλειες, χωρίς ακρότητες, χωρίς μισαλλοδοξία.
Μια ισορροπημένη, αποτελεσματική πολιτική που δίνει λύσεις, διότι λύσεις θέλουν οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι, ο ευρωπαϊκός Δήμος, ο ελληνικός λαός. Και αυτές τις λύσεις, τις δύσκολες, ισορροπώντας ανάμεσα στα άκρα, ενίοτε ως Άγιοι Σεβαστιανοί, θυμάστε τον αναγεννησιακό πίνακα με τα βέλη να τα δέχεται και από τα αριστερά και από τα δεξιά, όπως και το Σύμφωνο αυτό, τα δέχεται και από τα αριστερά και από τα δεξιά, θα το καταψηφίσουν και οι μεν και οι δε, που σημαίνει ότι κάτι καλό κάνει, όταν υπάρχει αυτό σημαίνει ότι προχωράμε σωστά, μπροστά. Λοιπόν, έχουμε πολλά ζητήματα, έχουμε ένα διεθνές περιβάλλον – η Αλεξάνδρα το ξέρει πολύ καλύτερα και από μένα – το οποίο φλέγεται, έχουμε μια Αίγυπτο των 110 εκατομμυρίων, με 9 εκατομμύρια πρόσφυγες, που έχει παίξει έναν πολύ θετικό σταθεροποιητικό ρόλο στη διαχείριση της μεταναστευτικής πίεσης.
Εγώ θα πάω στην Αίγυπτο και για τα δύο ζητήματα, σε συνέχεια της ευρω-αιγυπτιακής συμφωνίας και της επίσκεψης του Έλληνα Πρωθυπουργού εκεί, καθ’οδόν και για το στρατηγικό συμβούλιο που έχουμε τον Μάιο με τους Αιγυπτίους φίλους μας, και για το ζήτημα των επιστροφών, των Αιγυπτίων που δεν δικαιούνται ασύλου, και για το ζήτημα της νόμιμης μετανάστευσης, διότι έχουμε μια διμερή συμφωνία και εμείς θέλουμε να έρχονται με το αεροπλάνο, με έγγραφα, νόμιμα, και όχι μέσω της διακίνησης, με τα χιλιάδες δολάρια που καταθέτουν στους εγκληματίες στην ανατολική Λιβύη, για να περάσουν στην Ευρώπη, να στείλουμε το μήνυμα, λοιπόν, ότι έχουμε μια άλλη μεταναστευτική πολιτική, αποτελεσματική, χωρίς κραυγές, χωρίς αφέλειες, η οποία φέρνει λύσεις.
Και νομίζω ότι δεν έχει προσεχθεί αρκετά στο εσωτερικό, προσέχθηκε στην Ουάσιγκτον, προσέχθηκε στις Βρυξέλλες, ότι η μικρή, όπως κάποιοι νομίζουν, Ελλάδα μπορεί και καινοτομεί και πρωτοπορεί και ακολουθεί μια πολιτική, η οποία από τη μια σέβεται το νόμο, ελληνικό και διεθνή, τις διεθνείς υποχρεώσεις, τις ανθρωπιστικές αξίες, στις οποίες κατ’ εξοχήν η ελληνική κοινωνία πρεσβεύει, αλλά που φέρνει αποτέλεσμα στο πολύ δύσκολο αυτό ζήτημα, το τόσο τοξικό, το τόσο δηλητηριώδες, το τόσο εύκολα εκμεταλλεύσιμο από κάθε λαϊκιστή, δημαγωγό και καραγκιόζη, και δόξα Τω Θεώ, χάρη στο διαδίκτυο σήμερα, έχουμε πλημμυρίσει από τέτοιους και πρέπει να δώσουμε τον αγώνα. Εμείς τον δίνουμε τον αγώνα, κύριε Συνήγορε, καθημερινά. Δεχόμαστε αμείλικτη κριτική από τα άκρα, και όσο τη δεχόμαστε, τόσο αισθανόμαστε ότι πηγαίνουμε καλά και ότι εξυπηρετούμε το εθνικό συμφέρον και τις ευρωπαϊκές αξίες. Να είστε καλά και πάλι θερμά συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας.
